အနှစ်ချုပ်

ကင်းဝန်မင်းကြီးဦးကောင်း၏အမည်ကို ကြားလိုက်ရလျှင် စာပေ
မွေ့သူများက “နေမိရကန်”မှ နန်းတွင်းသူဘွဲ့ကို နှစ်နှစ်သက်သက် အာရုံထင်မိ
ကြလိမ့်မည်။ ဥပဒေသမိုင်းသုတေသီများက “သုံးဆယ့်ခြောက်စောင်တွဲ ဓမ်္မ
သတ်ကြီး”ကို တလေးတစား သတိရမိကြလိမ့်မည်။ ရှေးဟောင်းပစ်္စည်းလိုက်
စားသူများက ဥရောပဗိသုကာပုံစံဖြင့် (ဦးကောင်းဆောက်လုပ်)လှူဒါန်းခဲ့သော
သာကဝန်ကျောင်းတိုက်ကို တအံ့တသြ ပြေးမြင်မိကြလိမ့်မည်။ သို့သော်
ဦးကောင်း၏အမည်သည် ရာဇဝင်တွင် အကောင်းဘက်လိုလို အဆိုးဘက်လိုလို
နှင့် အငြင်းထွက်စရာဖြစ်နေသည်။ “ဦးကောင်းလိမ်ထုတ်၊ မင်းဆက်ပြုတ်”
ဆိုသောစကားနှင့် ရောထွေးယှက်တင်ဖြစ်လျက်ရှိသည်။
ထိုစကားသည် အဓိပ်္ပာယ် ၂ ချက်ထွက်နေ၏။ အဓိပ်္ပာယ်တစ်ချက်
မှာ နေ့နံသင့်တွက်ပုံအရ မြန်မာသက်္ကရာဇ် ၁၂၄၇ ခုနှစ် (ခရစ် ၁၈၈၅ခုနှစ်)
တွင် အင်္ဂလိပ်လက်သို့ နောက်ဆုံးမင်းဆက်ဖြစ်သော သီပေါမင်း ပါရသည်
ဟူ၍ဖြစ်သည်။ ဒုတိယအဓိပ်္ပာယ်မှာ ဦးကောင်းလိမ်လည်ကောက်ကျစ်လေ
သောကြောင့် ဤသို့ပါရသည်ဟူ၍ဖြစ်သည်။