Summary

ပ်ားရည္လူးသည့္ မဂၤလာဦးညကို ဖိုးထိန္ ၾကား႐ံုသာၾကားဖူးသည္။
ၾကားဖူးသမွ်ကိုအေျခခံ၍ စိတ္ကူးႏွင့္ ရမ္းဆေပ်ာ္ၾကည့္ခဲ့ဖူး၏။ လူေျပာ
သူေျပာျဖင့္ တမ္းခဲ့မွန္းခဲ့၏။ ေပ်ာ္စရာႀကီးေနမွာပဲ၊ ညဥ့္ကာလတာသည္
လြန္စြာ တိုေတာင္းမွာပဲ။
ယခု ဖိုးထိန္ ကိုယ္ေတြ႕ႀကံဳရၿပီ။
ယေန႔ညသည္ ဖိုးထိန္၏မဂၤလာဦးည။ ေထြးခင္၏မဂၤလာဦးည။
သည္မဂၤလာဦးညသည္ သူေျပာငါေျပာ မဂၤလာဦးညဆိုသည္မ်ားႏွယ္
ေပ်ာ္စရာႀကီးသက္သက္မဟုတ္။ အလွေတးကို ေအးေအးညင္ညင္ကေလး
သီဖြဲ႕ေသာ ပ်ားရည္ျမစ္ကေလးထဲတြင္ သူတို႔ကူးခတ္ၾကရစဥ္ လိႈင္းလံုး
ေတြက တစ္လံုးၿပီးတစ္လံုး၊ ေလေျပမက ေလျပင္းမက်ေသာ ေလကေလးက
တသဲသဲႏွင့္ မစဲေသာ ၿခံရံသိုင္း၀န္းသည့္ခံစားမႈ။
ထိုအခါ သူတို႔အသည္းမ်ားသည္ ေငြလမင္း၏ အနမ္းအ႐ႈိက္တြင္
ႏြားႏို႔မႈန္မႈန္ဖြဲ႕ကေလးမ်ား ဆြတ္ဖ်န္းေနေပသည္။ ေၾသာ္….မဂၤလာဦးည
ဆိုတာ လူေျပာသူေျပာႏွင့္ မတူပါကလား အစခ်ီလ်က္ ေထြးခင္ကို ေက်ာေပး
ကာ အေတြးမွ်င္တစ္စကို ဖိုးထိန္ ငင္မိသည္။
ဖိုးထိန္ငင္မိေသာ အေတြးမွ်င္တြင္ မဂၤလာဦးည၏ ေလးနက္ေသာ
သေဘာသည္ ပါလာ၏။